Dukat, 1628, Bydgoszcz; Aw: Popiersie króla w prawo w z...

monety koronne, Dukat, 1628, Bydgoszcz; Aw: Popiersie króla w prawo w zbroi folgowej dekorowanej rozetami i nitami, na piersi Order Złotego Runa, legenda wokoło SIGIS III D G REX POL M D LIT R P M 16 - 28; Rw: Dziewięciopolowa tarcza herbowa z centralnie umieszczonym herbem Snopek Wazów, powyżej litery I - I (Jakub Jacobson van Emden – administrator mennicy bydgoskiej), wokoło legenda SAM LIV NE NO SVE GOT VAD Q HRI REX; Chełmiński -, Chomiński -, Fr. 82, Frankiewicz -, H-Cz. 9650 (R7), Kaleniecki s. 83, Karolkiewicz -, Kop. 1413 (R7), Kopicki (ZIIIW) 1062 (R7) c.a., Kurp. (1587-1648) 1710 (R8), Tyszkiewicz 300 mk; złoto, 3.48 g; moneta o ogromnej rzadkości z pięknym lustrem menniczym, tylko nieznacznie gięta. 
Bardzo realistyczny portret króla w bogato zdobionej zbroi i precyzyjnie oddane herby świadczą o wysokim poziomie artystycznym i technicznym mennicy bydgoskiej, która swoim poziomem nie odbiegała zbytnio nawet od najlepszej wówczas mennicy gdańskiej.
Mennica bydgoska emitowała dukaty koronne Zygmunta III Wazy w latach 1623, 1628 oraz 1630. Zarządcą mennicy był wówczas Jakub Jacobson van Emden (inicjały II wybite zostały na rewersie monety po bokach korony). Kierował on nie tylko mennicą w Bydgoszczy, ale również pełnił ową funkcję w Gdańsku, Toruniu, Elblągu, Krakowie i Wilnie. Była to nagroda od monarchy, który nie tylko dał mu kontrolę nad mennicami państwowymi, ale również liczne przywileje mennicze oraz dziedziczne szlachectwo. Holender pomnażał swój majątek, ale po śmierci króla pojawiać się zaczęły nieprzychylne opinie ze strony magnaterii. Jego zagorzali przeciwnicy nazywali go zwykłym, chciwym lichwiarzem.
W latach 1627–1644, gdy zamknięte były mennice koronne, działała tylko jedna – bydgoska.
W roku 1628, przygotowano dwie pary stempli, różniące się rozłożeniem tytułów króla na rewersie oraz odmiennym zapisem nazwy Szwecji: SV i SVE.
Dziewięciopolowa tarcza herbowa z symbolami Polski oraz Litwy jest dość zrozumiała, natomiast wybite na monecie trzy Korony, Lwy Folkungów, oraz tytulatura „SVE” wyrażała pretensje króla, jak i jego potomków, do tronu szwedzkiego. Ikonografia miała wyjątkowe znaczenie propagandowe: realistyczny i majestatyczny portret władcy symbolizował jego potęgę, sugerując iż nawet po jego śmierci, władza w kraju powinna pozostać w rękach jego następców.
Oferowany egzemplarz pochodzi z 50. aukcji WCN.