Pomorze, Zemuzil, denar naśladowczy (grupa łupawska, typ Last Small Cross), połowa XI w.
Av. Wstecznie CIHIOI...; zbarbaryzowane popiersie z krzyżem.
Rv. Wstecznie +IⱵICVO...; w polu mały krzyż. Dwukrotnie bity.
Srebro, 0,77 g, 19,6 mm. Stemple jak SCBI 36 (Berlin), 1045.
Stan II-, ślady nacięć z epoki.
Według "Rocznika altajskiego większego", 24 czerwca 1046 r. stawili się przed królem Henrykiem III, prosząc o rozstrzygnięcie dzielących ich sporów, trzej władcy: Bratizlao, książę Czechów, Kazmir, książę Polaków, i Zemuzil, książę Pomorzan. O ile dwaj pierwsi są doskonale znani innym źródłom: czeski książę Brzetysław I i polski książę Kazimierz Odnowiciel, o tyle trzeci - najwyraźniej równy rangom tamtym dwu - jest zagadką. Być może ta sama osoba występuje sześć lat wcześniej, w 1040 r., jako Sememizl, były dzierżyciel beneficjum w okręgu Weita (Weida) w dorzeczu Soławy. "Sememizl" to najwyraźniej Siemomysł, może jakiś potomek Mieszka I (hipotezy wiążące go z genealogią Piastów po mieczu lub kądzieli są liczne, ale żadna z nich nie jest dostatecznie wiarygodna). Tymczasem na Pomorzu między 1040 a 1046 r. pojawia się miejscowy książę, nieznanego imienia, o którym wiemy, że toczył konflikt z Kazimierzem Odnowicielem. Według późnej, ale uważanej za wiarygodną, kroniki węgierskiej, księcia tego przebił mieczem w pojedynku węgierski książę Bela (późniejszy król Bela I), a w nagrodę otrzymał rękę siostry Kazimierza Odnowiciela. Mogło to być w 1043 lub w 1044 r. Choć według tej relacji Pomorzanin uznał się za pokonanego i zgodził się płacić Kazimierzowi trybut, to raczej po przebiciu mieczem długo nie pożył i Zemuzil z 1046 r. był jego następcą. Jeśli był on tożsamy z Siemomysłem z 1040 r., to prawdopodobnie został księciem pomorskim przy niemieckim poparciu. Skoro w 1000 r. siedzibą pomorskiego biskupa był Kołobrzeg, a w końcu XI w. kronikarz Gall Anonim wymienia dwie książęce siedziby na Pomorzu: Kołobrzeg i pobliski Białogard, to tam najprawdopodobniej była siedziba Zemuzila. On też najprawdopodobniej przyprowadził Pomorzan na pomoc Miecławowi w ostatniej bitwie, którą ten ostatni stoczył z Kazimierzem Odnowicielem w 1047 r. (wedle późniejszej tradycji, pod Pobiedziskami). Jak wskazał niedawno Mateusz Bogucki, sojusznikiem Zemuzila i Miecława był Sven Estridsen, pretendent do tronu duńskiego, a od 1047 r. król. Dlatego do pomorskiego mennictwa naśladowczego, tzw. naśladownictw łupawskich, użyto m.in. stempli z mennic duńskich.
Typ i stemple denara, znane ze skarbu z Łupawy, są dalekim naśladownictwem anglosaskiego typu "Small Cross". Bardzo ciekawa i rzadka moneta.
