na odwrocie nalepka z wystawy pośmiertnej w 1966 roku, Muzeum im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy z nazwiskiem autora, tytułem i techniką wykonania oraz nr kat. 125.
PROWENIENCJA:
- Kolekcja prywatna, Polska,
- bezpośrednio od spadkobierców artysty.
WYSTAWIANY:
- Tymon Niesiołowski 1882-1965. Malarstwo. Rysunek. Grafika. Rzeźba, wystawa pośmiertna, Muzeum Ziemi Bydgoskiej im. Leona Wyczółkowskiego, Bydgoszcz 1966.
LITERATURA:
- Janusz Bogucki, Tymon Niesiołowski, Warszawa 1967, s. nlb., il. 20,
- Tymon Niesiołowski (1882-1965). Katalog wystawy monograficznej, Toruń, 2005, poz. kat. 429.
Jednymi z głównych tematów zachowanych dzieł Tymona Niesiołowskiego są akty i martwe natury o specyficznej perspektywie. Artysta malował też obrazy przedstawiające wizerunki klaunów i „błędnych rycerzy”, jak na przykład Don Kichot. Edukację artystyczną odebrał we Lwowie oraz w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Od 1919 roku należał do ruchu artystycznego formistów. Mieszkał również w Wilnie, a od 1945 roku osiadł w Toruniu, gdzie należał do ruchu artystycznego Grupa Toruńska. Malarz i grafik tworzył swoje obrazy czerpiąc inspiracje z twórczości Władysława Ślewińskiego i Paul’a Gauguin’a oraz skupionej w kręgu francuskiego malarza szkoły z Pont-Aven. Charakterystycznymi cechami jego obrazów są czarna linia konturu oraz intensywna barwa obrazu zbliżona do palety używanej przez Henri’ego Matisse’a. W późniejszym okresie twórczości Tymona Niesiołowskiego wybrzmiewają echa koloryzmu i impresjonizmu, jak w prezentowanym płótnie Akt leżący, gdzie artysta powtarza dobrze znany kanon ukazywania ciała kobiety pod postacią leżącej w swobodnej pozie postaci Wenus. W 1967 roku odbyła się w bydgoskim muzeum wystawa pośmiertna dzieł artysty. Kolejny pokaz, w stulecie urodzin malarza, odbył się w Muzeum Narodowym w Warszawie w 1982 roku. Ostatnia prezentacja dorobku artystycznego Tymona Niesiołowskiego miała miejsce w Muzeum Okręgowym w Toruniu w 2005 roku.
