rotograwiura, papier 21 x 17 cm
rotograwiura, papier 21 x 17 cm w świetle passe - partout (32 x 28 cm), sygn. i dat. z płyty "K Pochwalski 1884". Sygnatura l.d. zakładu litograficzngo Angerer w Wiedniu.
Grafika pochodzi z teki wydanej przez artystów krakowskich w 1884 r. w celu pomocy powodzianom w Galicji.
Kazimierz Pochwalski (ur. 25 grudnia 1855 w Krakowie, zm. 7 listopada 1940 tamże) – malarz, znany głównie jako portrecista, uważany za mistrza portretu reprezentacyjnego. Poza tym uprawiał malarstwo religijne i rodzajowe, pozostawił po sobie wiele szkiców pejzażowych, kwiatów i martwych natur.
W latach 1871–1879 studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych u Jana Matejki, później kształcił się za granicą w Akademii Monachijskiej (1878) u Aleksandra Maksymiliana Seitza (na początku maja 1878 r. zgłosił się do Akademii Sztuk Pięknych - Techn. Malklasse), a następnie Wiedniu i Paryżu. W latach (1885–1893) mieszkał w Krakowie. Był nauczycielem Olgi Boznańskiej. Należał do dyrekcji Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie. Podróżował do Grecji, Włoch, Turcji i Egiptu. Malował portrety na dworze cesarskim w Wiedniu, w latach 1893–1918 był profesorem tamtejszej akademii. Po powrocie do Polski w roku 1919 malował portrety osobistości ze świata polityki, nauki i kultury.
Malował obrazy rodzajowe, sceny wschodnie, a przede wszystkim doskonałe portrety, ujęte realistycznie, o wyraźnym wpływie współczesnego portretu francuskiego.
Główne portrety: rektorów Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, Henryka Sienkiewicza, Pawła Popiela, hr. Leona Pinińskiego, hr. Agenora Gołuchowskiego, Józefa Ignacego Kraszewskiego. Malował też obrazy religijne i krajobrazy. Był synem malarza Józefa Kaspra Pochwalskiego.
