Najrzadszy nominał emisji banknotów łódzkiego getta do nabycia w emisyjnym stanie zachowania.
Banknot opatrzony certyfikatem PMG z oceną PMG 64.
Egzemplarz naturalny. Barwy druku są intensywnie wysycone.
Brak EPQ z powodu powierzchownych przybrudzeń. Według nas surowo oceniony.
Najbardziej poszukiwany banknot łódzkiego getta, w stanie emisyjnym pozycja skrajnie rzadko notowana, stąd licytacja tak pięknie zachowanych 2 marek zapowiada się wyjątkowo emocjonująco!
We wrześniu 1939 roku w związku z agresją hitlerowskich Niemiec na Polskę Bank Polski z Rządem i Prezydentem dokonał ewakuacji poza granice II Rzeczypospolitej. Wobec braku zapasu gotówki wkłady na rachunkach żyrowych Banku Polskiego zostały zamrożone. Na skutek tego działania banki prywatne oraz kasy oszczędnościowe nie mogły utrzymać wypłacalności, a ludność straciła dostęp do swoich wkładów pieniężnych przechowywanych na kontach.
Ewakuacja Banku spowodowała dotkliwą lukę w polskim aparacie gospodarczym. W związku z tym, już w październiku 1939 roku, sfery gospodarcze zaczęły się domagać utworzenia innej instytucji emisyjnej, która przejęłaby obowiązki Banku Polskiego.
Gdy w listopadzie 1939 roku odbyły się pierwsze rozmowy przedstawicieli polskich sfer gospodarczych z władzami okupacyjnymi w sprawie powstania nowej instytucji emisyjnej, Feliks Młynarski wystosował postulat by wygląd szaty graficznej nowych pieniędzy papierowych był podobny do międzywojennych złotych oraz by zostały tam umieszczone napisy tylko w języku polskim. Młynarski postulował również, by w nazwie instytucji emisyjnej znalazło się sformułowanie „w Polsce”.
W krajach okupowanych przez Niemcy podczas II wojny światowej Niemcy zakładali getta przeznaczone dla ludności żydowskiej. Były to wydzielone i ogrodzone części miast gdzie przymusowo relokowano ludność żydowską. Wśród utworzonych na ziemiach polskich dzielnic żydowskich na szczególną uwagę zasługuje getto łódzkie. Było to jedno z nielicznych takich miejsc, które posiadało własną walutę. Pieniądze dla getta w Łodzi służyły wyłącznie do obrotu wewnętrznego. Za posiadanie innej waluty groziła kara śmierci. Był to sposób na pozyskanie od mieszkańców getta waluty niemieckiej oraz dewiz. Pieniądze emitował Bank Getta. Były to banknoty o ubogiej szacie graficznej ograniczonej do prostego rysunku ornamentalnego. O jego przeznaczeniu dla mieszkańców getta świadczą umieszczone na awersie dwie Gwiazdy Dawida, oraz wkomponowana na rewersie menora.
