Najrzadszy banknot Banku Polskiego na emigracji 1939-1945.
Jeden z dwóch nominałów, który wydrukowano w firmie American Bank Note Company w Stanach Zjednoczonych.
Seria pochodząca z puli archiwalnej.
Banknot opatrzony certyfikatem PMG z oceną PMG 66 EPQ.
Ceniony nominał z okresu Banku na Emigracji w okazowym stanie zachowania, co potwierdza najwyższa nota w rejestrze PMG.
1 września 1939 roku Rzeczpospolita Polska została zaatakowana przez wojska niemieckie. Pomimo stawianego oporu wojsko polskie uległo pod naporem armii hitlerowskich Niemiec atakujących jednocześnie od północy, zachodu i południa. Dodatkowo 17 września Polskę zaatakowały wojska sowieckie zajmując wschodnie ziemie Rzeczpospolitej. Rząd polski nie podpisał kapitulacji ewakuując się do Rumunii gdzie został internowany. Wraz z nim kraj opuściły władze Banku Polskiego zabierając ze sobą złoto, papiery wartościowe, aktywa, zapas pieniędzy papierowych i matryce do ich druku. Ocalenie polskiego złota było ważne ze względu na kontynuowanie działalności emisyjnej Banku Polskiego.
Zaprojektowane we Francji pieniądze papierowe zostały uzupełnione nominałami 20 i 50 złotych o nowej szacie graficznej i z datą emisji 20 sierpnia 1939 roku. Ich druk został zamówiony w Nowym Jorku na początku sierpnia 1942 roku. Wydrukowała je drukarnia papierów wartościowych – American Bank Note Company.
Zamówione w Nowym Jorku banknoty powstały pod okiem dyrektora Banku Polskiego Zygmunta Karpińskiego, który pojechał by złożyć zlecenie. Został on wysłany do Stanów Zjednoczonych gdy okazało się, że londyńskie drukarnie papierów wartościowych nie są w stanie wykonać całego potrzebnego zamówienia.
