Warszawa 1936/ M. Arct/ wydanie pierwsze/ płócienna oprawa wydawnicza/ s.205/ na oddzielnych kartach czarno-białe reprodukcje oraz 1 kolorowa/ stan dobry, przykurzenia oprawy, blok lekko poluzowany. Nieczęste.
Jedno z najważniejszych opracowań twórczości Józefa Pankiewicza, napisane przez Józefa Czapskiego (1896-1993) – malarza, rysownika,
publicystę, ucznia J. Pankiewicza w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych.
Józef Pankiewicz (1866-1940) – malarz i grafik, uczeń W. Gersona i A. Kamińskiego, przedstawiciel rodzimego impresjonizmu i koloryzmu, członek Tow. Artystów Pol. "Sztuka" i grupy kapistów. Był jednym z koryfeuszy polskiej sztuki XX w. W latach 20. zainicjował nurt polskiego koloryzmu wyrastający z doświadczeń francuskich postimpresjonistów. Jako pedagog oddziałał na kształtowanie się artystycznych postaw całej generacji polskich malarzy i grafików, przede wszystkim twórców skupionych w Komitecie Paryskim (kapiści), artystów tej miary, co Jan Cybis, Artur Nacht-Samborski, Józef Czapski, Zygmunt Waliszewski i Tadeusz Potworowski.