Kraków 1925. Krakowska Spółka Wydawnicza. 13,5x19,5 cm, str. XIII, 512, czarno-białe fotografie na oddzielnych kartach, półskórkowa oprawa introligatorska. Stan bardzo dobry (podłużne przetarcie na tylnej wyklejce).
Wydanie pierwsze. Zbeletryzowane wspomnienia Marii Dunin-Kozickiej (1877-1948), pisarki i nowelistki, z okresu, gdy
zmuszona została do opuszczenia majątku w Lemieszówce na Kijowszczyźnie,
uciekając przed nawałą bolszewicką. W książce zamieszczono czarno-białe fotografie kilku kresowych majątków: pałacu Dunin-Borkowskich w Klimaszówce, dworu Nikorowiczów w Rosochowatej, dworu Ścibor-Rylskich w Browkach, pałacu Dachowskich w Leśkowej, pałacu Jaroszyńskich w Antopolu, pałacu Kosielskich w Wońkowcach, pałacu Golejewskich w Czarnokozińcach, pałacu Starzeńskich w Paniowcach, pałacu Kosseckich w Kaczmarzowie oraz dworu w Lemieszówce, gdzie mieszkała autorka.
"Jest to literatura "kresowa", opowiadająca nam, którzyśmy tych strasznych przejść w latach 1917-1920 nie przeżywali osobiście, o tej walce, jaką społeczeństwo polskie, wzrosłe na Kresach i z nimi zrosłe, stoczyło z burzą nadciągającą od wschodu, a której uległo - na razie. W ostatnich latach mnożą się opowieści, pozwalające coraz wszechstronniej odtworzyć ten nowy, heroiczny i męczenniczy zarazem epizod naszych dziejów. (...) Autorka umie przedstawić przejmująco grozę i ohydę scen przeżytych, żeby tylko wskazać jako przykłady charakterystykę kijowskiej czerezwyczajki albo opis "ogrodów tortury", przechodzący o wiele fantastyczne opisy francuskiego powieściopisarza, bo oparty na prawdziwych i najgłębszych przeżyciach własnych. Mrożące krew w żyłach jej opisy będą cytowane kiedyś jako klasyczne dokumenty dla poznania dantejskich scen, przez jakie przeszła polska inteligencja i ziemiaństwo na Ukrainie." [fragment przedmowy St. Estreichera]