Tadeusz Makowski (1882 Oświęcim - 1932 Paryż), Palący fajki, około1931

sucha igła/papier
Wymiary: 17,9 x 12,9 cm
sygnowana na płycie p.d.: 'TM', numerowana l.d.: 10; 28,4 x 21,4 cm (arkusz)
Bardzo rzadka odbitka, pochodząca z niezrealizowanej teki, zamierzonej na 15 rycin. Praca na tyle rzadka, że nie znała jej monografistka artysty i autorka poświęconych mu wystaw, Władysława Jaworska, por. Władysława Jaworska, Tadeusz Makowski, Muzeum Narodowe w Warszawie, Warszawa 1960, plansza 10, s. 230-232

Biogram
Tadeusz Makowski jest jednym z najwybitniejszych artstów polskich 1 połowy XX wieku. Był malarzem, grafikiem i rysownikiem. W latach 1903-08 uczył się w Akademii krakowskiej u Józefa Unierzyskiego, Józefa Mehoffera i Jana Stanisławskiego; jednocześnie studiował filologię na Uniwersytecie Jagiellońskiem. W roku 1908, przez Monachium, wyjechał do Paryża, gdzie zamieszkał na stałe. Stamtąd wyjeżdżał na letnie sezony do Bretanii, Owerni oraz na południe Francji. Odbył też podróż artystyczną do Holandii i Belgii (1921). W Paryżu przyjaźnił się z wieloma znakomitymi malarzami, pisarzami oraz marszandami. Utrzymywał żywe kontakty z artystami polskimi przebywającymi we Francji i był prezesem paryskiego "Towarzystwa Artystów Polskich". Swoje prace wystawiał w kraju - w Krakowie i Warszawie (od 1907) i Lwowie (1910) oraz za granicą: w Paryżu, Barcelonie, Wiedniu, Budapeszcie i Amsterdamie. Malował kompozycje figuralne, pejzaże, martwe natury i portrety, zwłaszcza dzieci. Eksperymentując z malarstwem kubistycznym wypracował swój indywidualny styl. Formą, kolorem i światłem, a także pewną deformacją budował pełne liryzmu choć czasami nie pozbawione pewnej ironii czy drwiny kompozycje malarskie.