drzeworyt japoński, tusz, papier, 24x15 cm (wymiar papieru), sygnatura artysty
Plastyczny efekt na drzeworycie wzmocniony jest przez zastosowanie techniki karazuri, do której używano drewnianej płyty bez tuszu, ręcznie dociskanej do papieru.
Drzeworyt pochodzi z magazynu „Bijutsu-sekai”, nr 1. Wydany w Tokio w 1890 r. (Meiji 23). Analogiczny egzemplarz znajduje się w kolekcji Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku oraz w Smithsonian’s National Museum of Asian Art w Waszyngtonie.
W 1890 r. Seitei WATANABE, zaczął wydawać magazyn z drzeworytami „Bijutsu-sekai” (Świat sztuki), przedstawiający prace znanych artystów epoki Meiji i samego Seitei. Wydawane były przez oficynę Shun’yōdō. Seria zawiera również projekty starych mistrzów Edo, takich jak Okyo, Utamaro i Hokusai. Projekty te zostały przeniesione na odbitki drzeworytnicze głównie z obrazów.
Watanabe Seitei pierwotnie nazywał się Yoshikawa Yoshimata. Urodził się i mieszkał w Tokio i był również znany jako Shotei. Pochodził z rodziny handlarzy ryżem i w wieku 12 lat był praktykantem w lombardzie, ale został zwolniony za spędzanie zbyt dużej ilości czasu na malowaniu. W wieku 14 lat, bez zgody ojca, został uczniem Kikuchi Yosai (1788-1878), popularnego i odnoszącego sukcesy malarza historycznego. W wieku 21 lat zaczął używać pseudonimu Seitei. Zamiast podążać za swoim nauczycielem i zostać malarzem historycznym, Seitei stał się jednym z najlepszych i najpopularniejszych przedstawicieli kacho ga (malarstwa ptaków i kwiatów). Stworzył trzy książki z drzeworytami „Seitei Kacho Gafu”, opublikowane w latach 1890-1891; pojedynczą książkę Kacho Gafu w 1903 roku i serię 22 grafik „Nijuni kacho” w 1916 roku. Napisał kilka książek o malarstwie i wydał Bijutsu Sekai (Art World) opublikowane w latach 1890-1896.
Seitei był częstym wystawcą i zdobywcą nagród na wystawach krajowych i zagranicznych. Podróżował po Europie i Ameryce. W 1878 roku wyjechał na Wystawę Światową do Paryża. Otrzymał brązowy medal za obraz „Gołębie przy świątyni Sensō-ji w Asakusie” (obecnie w Freer Collection w Waszyngtonie). W Paryżu spędził zapewne dwa lata, a dzięki przyjaźni z marszandem sztuki Tadamasą Hayashim (1853–1906), który dobrze znał francuski, mógł aktywnie uczestniczyć w życiu artystycznym impresjonistów. Odniósł spektakularny sukces w środowisku paryskim, był dobrze znany, podziwiany i ceniony. Podczas kolacji z Edgarem Degasem wymienili się rysunkami, ale Degas podarł swoją pracę, twierdząc, że nie może się równać z pięknem pracy Seitei. Rysunek Seitei był częścią majątku Degasa po jego śmierci.
Po powrocie do Japonii Seitei rozpoczął współpracę z Sōsukem Namikawą (1847–1910), artystą zajmującym się techniką dekoracji emalii komórkowej - cloisonne. Około 1890 r. Watanabe Seitei wycofał się z publicznego życia artystycznego, nie uczestniczył w wystawach, wybierając życie pustelnika, pozostając artystą „odosobnionym”.
W 2023 r. krakowskie Muzeum Manggha zorganizowało wystawę „Imaginarium natury. Watanabe Seitei z kolekcji Muzeum Manggha”, pierwszą dużą wystawę prac artysty na Zachodzie.
