Niżyński Marjan- Opowieść o dzwonniku z portu Jaffa [autolitografie](awangarda polska)

Warszawa 1925/ Druk "Głosu Narodu’’, Kraków/ wydanie pierwsze/12x17cm/s.55/ siedem barwnych litografii/ oprawa wydawnicza, broszurowa/ stan dobry, ubytki krawędzi okładek oraz okleiny grzbietu, egzemplarz częściowo nierozcięty. Nieczęste

Autorskie, awangardowe litografie w debiutanckim tomiku poetyckim, który  Niżyński wydał własnym sumptem

,,Twórcą organizacyjnie nie powiązanym z ugrupowaniem formistów, tworzącym w tym samym, co Tytus Czyżewski i zaprzyjaźnieni z nim artyści, duchu był niewątpliwie tragicznie zmarły w 1943 roku, poeta, malarz i grafik, pochodzący z Krakowa Marian Niżyński. Wydał on własnym sumptem dwa zbiory wierszy: Opowieść o dzwonniku z portu Jaffa i Szkice, oba ozdobione bardzo ciekawymi autolitografiami.’’ [źródło: Teraz Okładka tom II, Jan Straus, s.169]

Marian Ludwik Niżyński (1910 - 1943) – poeta, dramaturg, malarz, grafik. W 1928 r. ukończył IV gimnazjum krakowskie. W latach 1928-32 studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Był uczniem Wojciecha Weissa. Malował obrazy olejne, portrety, pejzaże, uprawiał też litografię i drzeworyt. W czasie studiów związał się z Akademickim Kołem Miłośników Dramatu Klasycznego działającym na Uniwersytecie Jagiellońskim. Jako poeta debiutował w 1929 r. na łamach „Kuriera Literacko-Naukowego”, gdzie publikował wiersze używając pseudonimu M. Strum oraz M. Strumiłowski. Opublikował dwa tomy wierszy Opowieść o dzwonniku z portu Jaffa i Szkice. W 1930 r. założył w Krakowie eksperymentalny teatr „Studio 30”, w którym przygotowywał premierę własnej sztuki Dolmino, uznanej przez cenzurę za szkodliwą. W takiej sytuacji teatr zamknięto. W 1932 r. zamieszkał w Warszawie, gdzie zatrudniony został jako nauczyciel rysunków w Gimnazjum im. Władysława IV w Warszawie. W 1933 r. powołany został do odbycia służby wojskowej. Od 1935 r. pracował w Bibliotece Polskiej Akademii Literatury. W latach 1937-39 współpracował z warszawskim pismem „Myśl Polska”. Pod koniec 1939 r. wrócił do Krakowa, gdzie utrzymywał się z działalności malarskiej. W latach 1940-43 napisał utwory sceniczne Spinka, Desant, Jeden taki na szczudłach oraz powieść autobiograficzną Podszepty św. Zofii. Najbardziej znaną jego sztuką sceniczną jest Kawaler księżycowy – muzyczna komedia o Panu Twardowskim, która napisana została na zamówienie Krakowskiej Konfraterni Teatralnej kierowanej przez Tadeusza Kudlińskiego. W sztuce tej jedną z ról odgrywał m.in. Karol Wojtyła. Zginął w tragicznym wypadku, przejechany przez niemiecki samochód, 10 kwietnia 1943 r. Pochowany jest na krakowskim cmentarzu na Salwatorze