Ofiarowana w lipcu 1922 r. generałowi Stanisławowi Szeptyckiemu przez województwo śląskie
dł. całk. w pochwie 964 mm, dł. szabli 920 mm, dł. głowni 793 mm, szer. głowni u nasady 34 mm, gr. grzbietu u nasady 4,5 mm, m. szabli 780 g, m. szabli w pochwie 1430 g
R ę k o j e ś ć zamknięta, oprawa mosiężna, złocona. Jelec krzyżowo-kabłąkowy, w przekroju czworoboczny, z wąsami. W części tylnej ramię jelca zwinięte ku głowni w płaską wolutę, w części przedniej, załamane pod kątem prostym, tworzy kabłąk, łukiem dochodzący do głowicy i połączony na zaczep z trzpieniem głowni. Trzon rękojeści drewniany, z siedmioma poprzecznymi karbami, oklejony czarną skórą i opleciony struną fortepianową. Długi, mosiężny, złocony, sięgający jelca kapturek, zamocowany śrubą na głowicy i sztyftem do tylnego ramienia jelca. Od spodu, na tymże ramieniu, wybita cyfra „5”. Między jelcami a nasadą głowni – skórzana podkładka. G ł o w n i a stalowa, polerowana, niklowana, o znacznej krzywiźnie, obustronnie profilowana w trzy jednakowe bruzdy przygrzbietowe. Szlif bruzd sięga obosiecznego pióra. Sztych symetryczny. Na brzuścu płazu wewnętrznego trawiona dekoracja, na którą składają się: orzeł w koronie, wieniec laurowy od strony nasady i stylizowany ornament roślinny od strony pióra. Na wewnętrznym progu, pod nasadą, bita sygnatura producenta „A. MANN”. P o c h w a stalowa, polerowana, ze śladami niklowania. Dwie ryfki z ruchomymi koluszkami od strony grzbietowej. Żłobiona szyjka z dławikiem, mocowana na wcisk do płaszcza pochwy, zakończonej wydatną ostrogą.
Szabla pochodzi z kolekcji Wiesława Miechowieckiego z Wiednia.
Generał Stanisław Szeptycki (1867–1950), wybitny wojskowy, dyplomata i polityk. Był dowódcą III Brygady Legionów Polskich, pełnił funkcję ministra spraw wojskowych oraz szefa Sztabu Generalnego. Odznaczył się podczas wojny polsko-bolszewickiej. W roku 1922 dowodził wojskami polskimi wkraczającymi na Górny Śląsk. Na jego rozkaz ustanowiono dzień 15 sierpnia świętem Żołnierza Polskiego.
