Władysław Herman (1081–1102), Denar krzyżowy, ok. 1090–1100, mennica Wrocław; Aw: Szeroka głowa (św. Jana) z najeżonymi włosami, legenda; Rw: Krzyż grecki, w kątach na przemian kulka i kulka pod V; CNP typ VIII/1012, Fbg 4, FbgCDS 480.a, Frynas P.5.4, Nakielski WPN2 typ 7c; srebro, 12.2 mm, 0.95 g; patyna, bardzo ładny. Pod koniec XI w. komesem śląskim był Magnus, łączony przez Tomasza Jurka z Magnusem Haraldsonem, synem króla angielskiego Harolda II. On też najprawdopodobniej był organizatorem i administratorem mennicy wrocławskiej. W tym czasie najpowszechniejszą monetą obiegającą tereny Śląska były denary krzyżowe. By bezproblemowo wprowadzić do obiegu swój pieniądz, Krzywousty musiał wyemitować monety o podobnym kształcie, tzn. z uniesionymi krawędziami, a dopiero z czasem mógł nadać im cech wyróżniających. Mennica wrocławska działała najprawdopodobniej od ok. 1090 do ok. 1107 roku. Bito w niej denary z imieniem Bolesława III i św. Jana Chrzciciela oraz denary krzyżowe z krzyżem greckim, pastorałem oraz głową św. Jana (typy CNP VI, VII i VIII). Wzorem, z którego zaczerpnięto przedstawienie na wrocławskich denarach krzyżowych, mogły być denary morawskie Wratysława II i Bolesława (jego syna) lub Wratysława i Borzywoja, oba bite na początku ostatniej dekady XI wieku. Denary krzyżowe mogły zaś być wzorem dla denarów napisowych z monogramem i głową świętego.
