Maria Anto (1937 - 2007), Wiedział, że na odległych plażach złotych..., 1975

olej, płótno, 90 x 100 cm, sygnowany p.d.: 'otnA airaM', sygnowany, datowany i opisany na blejtramie: 'MARIA ANTO 1975 "WIEDZIAŁ, ŻE NA ODLEGŁYCH PLAŻACH ZŁOTYCH..." oraz na płótnie: 'Maria Anto 26.VIII | 1975 | JEGO SĄ PRZECIEŻ SKARBY | ZAKOPANE. ŁATWIEJ MU | BYŁO JARZMO LOSU ZNIEŚĆ". | 657, na odwrocie nalepka z II Triennale Marstwa i Grafiki - Łódź 1976'



Studiowała na Wydziale Malarstwa warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych; dyplom uzyskała
w 1962 roku. Jako kilkuletnia dziewczynka uniknęła śmierci podczas ucieczki z transportu
do Auschwitz w 1944 roku. W 1966 roku trzydziestoletnia Maria Anto, u progu swej
artystycznej kariery, miała dużą wystawę indywidualną w Zachęcie, gdzie pokazała blisko
60 prac olejnych. Innym istotnym wydarzeniem w jej tworczości był udział w Biennale
w Sao Paulo w 1963 roku. Jej malarstwo wydaje się m.in. odpowiedzią na traumę wojenną,
z ktorą mierzyła się w dorosłym życiu. Była jedną z nielicznych malarek, ktore osiągnęły
duży sukces artystyczny, w dodatku uprawiając malarstwo realistyczne. Tworczość Anto
wpisywano w tradycję surrealizmu, malarstwa metaforycznego i sztuki naiwnej. Jako
kobieta malarka funkcjonowała w centrum życia artystycznego PRL i zarazem na jego
marginesach. Lubiana i szanowana przez artystow Maria Anto uważana była jednocześnie
za erudytkę, ekscentryczkę, pracoholiczkę, utalentowaną artystkę, zjawiskowej urody kobietę, wreszcie – uosobienie samej sztuki. „Maria Anto nie uprawia sztuki. Ona jest sztuką”, pisał o malarce poeta Jan Wołek. Miała około 60 wystaw indywidualnych w Polsce i za granicą, uczestniczyła w około 200 wystawach zbiorowych – ogolnopolskich i międzynarodowych (m.in. VII Biennale w Sao Paulo). Prace artystki znajdują się w kolekcjach prywatnych i zbiorach muzealnych w Polsce i za granicą.