Emisja z okazji ślubu syna króla Augusta III Sasa, Fryderyka Krystiana, elektora Saksonii z Marią Antoniną Wittelsbach (Bawarską), córką późniejszego Cesarza Karola VII i jednocześnie prawnuczką Jana III Sobieskiego.
Wyśmienita jakość bicia, typowa dla tej emisji.
Pięknie zachowany i jedyny egzemplarz z najwyższą notą w rejestrze PCGS.
Awers: siedmiowierszowy poziomy napis
FRIDERICI / CHRISTIANI / REG POL EL SAX PRINC / ET / ANTONIÆ BAVARIÆ / CONNUBIUM / MDCCXLVII
Rewers: wyobrażenie, wznoszącego się wśród obłoków, znanego w mitologii greckiej boga małżeństwa i obrządku zaślubin – Hymena, dzierżącego w prawej ręce pochodnię, która jak wskazuje Raczyński, okręcona jest „myrtem”
SPEI PUBLICAE (Nadziei publicznej)
Przez szesnaście początkowych lat swego panowania August III Sas w zasadzie nie prowadził żadnej polityki menniczej. Dopiero w roku 1749 została podjęta decyzja o uruchomieniu produkcji miedzianych szelągów i groszy. Zadanie to realizowały trzy mennice: w Dreźnie, Gruntalu i Gubinie. Z kolei w roku 1752 w Lipsku rozpoczęła się produkcja monet złotych (augustdory i dukaty oraz ich frakcje i wielokrotności), a także srebrnych (talary, półtalary, dwuzłotówki, tymfy, orty, szóstaki, trojaki i półtoraki). Z formalnego punktu widzenia puszczenie w ruch mennic emitujących monety polskie było nielegalne. Nie wyraził bowiem na to zgody polski sejm. To samo można powiedzieć o działalności mennic miejskich w Prusach Królewskich. Gdańsk, Toruń i Elbląg rozpoczęły produkcję menniczą bez pytania o zgodę podskarbiego Karola Sedlnickiego.
