Bardzo rzadka odmiana denara koronnego Zygmunta I Starego.
Odmiana z literą S w obręczy korony, wyceniana przez Tyszkiewicza aż na 25 marek!.
Zgodnie z najnowszym opracowaniem Grzegorza Romańczyka, denar datowany na rok 1545.
Znakomicie zachowany egzemplarz z drugą najwyższą notą w rejestrze NGC.
Wyłącznie dwa egzemplarze oceniono wyżej na moment tworzenia opisu aukcyjnego.
format_quoteW 1545 roku po wielu latach przerwy wznowiła pracę mennica koronna w Krakowie. Dzierżawcą jak i nadzorcą mennicy został Jost Ludwik Decjusz. W tym okresie w Krakowie wybijano denary oraz grosze. Monety te zachowały skład stopu jak i wygląd ustalony jeszcze w ordynacji menniczej z 1526 roku. Na denarach z jednej strony przyjmowanej za awers, wybijano koronę oraz litery S (Sigismundus) i P (Primus) po jej bokach a na rewersie orła polskiego. W tym okresie jako wypełnienie otoku zastosowano literę S. Mennica koronna po wznowieniu działalności zatrudniała bardzo zdolnych mincerzy, gdyż kunszt wykonania groszy jak i denarów z 1545 roku jest na bardzo wysokim poziomie. Denary ze względu na niską zawartość srebra w stopie były monetami dość nietrwałymi, podatnymi na zużycie oraz degradację powierzchniową. Prezentowany denar z literą S w otoku, wybity w 1545 roku jest monetą o ponadprzeciętnym stanie zachowania. W pełni zachował się na nim wzór stempli oraz blask menniczy, co dla tego typu numizmatów jest dość rzadkie.format_quote
Za panowania Zygmunta Starego, w latach 1526-1528 została przeprowadzona najważniejsza być może reforma monetarna w historii polskiego pieniądza. Wprowadzono nowoczesny, sprawnie funkcjonujący system oparty na pełnowartościowej monecie – srebrnej i złotej. System monetarny Zygmunta Starego reprezentowały: denary, ternary, szelągi, półgrosze, grosze, trojaki, szóstaki, talary (jeszcze medalowe) i dukaty. Król doprowadził do unii monetarnej Korony i Prus Królewskich. System pieniężny Wielkiego Księstwa Litewskiego funkcjonował natomiast oddzielnie (4 grosze litewskie równały się 5 groszom polskim). Zygmunt Stary odcisnął piętno nie tylko na mennictwie polskim (jako król polski) oraz w mennictwie litewskim (jako wielki książę litewski). Pozostawił po sobie ślad również w mennictwie śląskim jako książę głogowski, bijąc (być może) halerze i (z pewnością) grosze głogowskie w latach 1505 i 1506.
W czasach Zygmunta Starego denar był najniższym nominałem. Jego wartość stanowiła 1/18 grosza (1/3 ternara, 1/6 szeląga). Denary były bite ze srebra próby 1 ½ -łutowej. Ważyły średnio 0,366 g i zawierały 0,034 g czystego kruszcu. Denary koronne emitowała mennica krakowska w latach 1528-1529. Na awersie umieszczany był ukoronowany monogram królewski „S”, na rewersie – Orzeł Biały. Denary pruskie, bite w Toruniu w latach 1528-1530, 1532-1533 oraz 1535 również należą do monet beznapisowych (awers – ukoronowany monogram, rewers – orzeł pruski). Nieco bardziej urozmaicone są denary gdańskie (awers – herb Gdańska, rewers – orzeł pruski). Były bite od połowy lat 30-tych, początkowo jednak niedatowane, po bokach herbu Gdańska posiadały litery M – S. Były to inicjały rytownika Macieja Schillinga. Datę umieszczono dopiero w roku 1539. Kolejna seria denarów gdańskich wybita w latach 1546-1548 miała po bokach herbu jedynie końcówkę daty. Denary elbląskie powtarzały schemat ikonograficzny denarów gdańskich (herb miasta/orzeł pruski). Bito je z datą 1539 (data 1545 znana z literatury) oraz bez daty.
