Bardzo rzadki, nie notowany w Kopickim denar najbardziej wysuniętych na zachód Słowian - Hobolan. Na awersie popiersie z mieczem i chorągwią w dłoniach na wprost, na rewersie Popiersie księżnej Petrissy (żony Przybysława) na wprost. Bardzo ciekawa moneta upamiętniająca przyjęcie chrztu przez władcę Słowian Zachodnich. Denar tego typu znajdował się w kolekcji Karolkiewicza, poz. 2632, sprzedany za 375 USD. Jakie jest przełożenie cen z czasów sprzedaży kolekcji Karolkiewicza opisaliśmy przy denarze Inclitvs. Piękny egzemplarz z połyskiem menniczym, zdecydowanie ładniejszy niż był u Karolkiewicza, piękna patyna. Egzemplarz do najlepszych kolekcji. By zrozumieć jak ciekawe historycznie są wystawiane dwie monety Hobolan, zacytujemy fragment z książki "Tysiąc lat monet Polskiej' Tadeusza Kałkowskiego "Utrwalamy jeszcze pamięć numizmatyczną o naszych ówczesnych zachodnio-słowiańskich, dawno już wymarłych sąsiadach. Kilkadziesiąt kilometrów na zachód od dzisiejszego Berlina, nad rzeką Hobolą (Hawelą) leżała odwieczna siedziba słowiańskiego plemienia Hobolan. Ich główny gród, Brenna, po 250 latach (900-1150) zmagania z naporem germańskim, po pokonaniu Słowian, ustalił się od połowy XII wieku w historii jako Branderburg, stolica zawsze nam wrogiej Marchii Branderburskiej. Ostatnim władcą Hobolan był Przybysław. Ok. roku 1125 przyjął on z rąk niemieckich chrzest, na którym nadano mu imię Henryka. Równocześnie ochrzczono też żonę jego, Petryssę. Oboje uwiecznili swe nowe imiona na denarze, który reprodukujemy na s. 76. Obok niego pokazujemy i drugi, wybity prawdopodobnie na pamiątkę wybudowania przez Przemysława- Henryka kościoła w Brennie - Brandenburgu. Datę wybicia tych monet nietrudno ustalić na lata 1125 - 1130, tuż po chrystianizacji całego plemienia Hobolan. Niemieckie w swej treści legendy na obu denarach to pierwsze znaki zagłady słowiańskiego księstewka. Przybysław brata się z margrafem saskim Albrechtem Niedźwiedziem, trzyma mu do chrztu syna Ottona, a że Petryssa nie obdarzyła go potomstwem, zapisuje w testamencie swe księstwo Albrechtowi. Przybysław umiera w roku 1150. Albrecht obejmuje po nim spuściznę, jako bezwzględny słowianożerca wyciąga rękę po nowy łup na wschodzie. Na wschód od kraju Hobolan, nad rzeką Sprewą, małym księstewkiem słowiańskim Kopnik (Koptnik, Kopanica, dzisiaj Kopenick, śródmiejska dzielnica Berlina) władał wtedy kniaź Jaksa, siostrzeniec Przybysława. Niewiele mamy wiadomości o jego życiu i panowaniu. Spodziewany a pominięty spadkobierca Przybysława, widząc zagładę Hobolan, podejmuje ciężką, nierówną walkę z Albrechtem Niedźwiedziem. Z początku udało mu się nawet zająć Brennę, ale wkrótce Albrecht wypiera go w 1157 r. z tego grodu i zajmuje jego księstwo. Nie wiadomo, co dalej stało się z Jaksą. Jedni historycy mają podstawy twierdzić, że wygnaniec schronił się na Pomorzu, drudzy, że osiadł w Polsce. W źródłach polskich zachodnio - pomorskich występują w tym czasie różni osobnicy tego imienia. Czy między nimi jest waleczny, ale nieszczęśliwy kniaź z Kopanicy?
