Wymiary: 109 x 88 cm
sygnowany p.d.: 'Muter'
tytuły historyczne: Dzieci piwnicy (Enfants de Cave / Kellerkinder)
na krośnie malarskim dwie papierowe nalepki: galeryjna i transportowa
Pochodzenie
spuścizna po artystce
Galerie Gmurzynska, Kolonia
kolekcja prywatna, Izrael
dom aukcyjny Lempertz, Kolonia, czerwiec 2020
kolekcja prywatna, Polska
Wystawiany
Mela Muter 1876-1967. Retrospektiv-Ausstellung, Galerie Gmurzynska, Kolonia, 21 października - 1 grudnia 1967
Mela Muter, Galerie Jean-Claude Bellier, Paryż, 26 kwietnia - 21 maja 1966
Mela Muter. Bilder, Aquarelle, Zeichnungen, Galerie Gmurzynska, Kolonia, 20 listopada 1965 - 10 stycznia 1966
Literatura
Mela Muter. Malarstwo / Peinture, katalog zbiorów Muzeum Uniwersyteckiego w Toruniu, red. Mirosław Adam Supruniuk, Towarzystwo Przyjaciół Archiwum Emigracji, Muzeum Uniwersyteckie w Toruniu, Toruń 2010, s. 88 (il., jako "Dzieci piwnicy")
Mela Muter (1876-1967). Kolekcja Bolesława i Liny Nawrockich, katalog wystawy, oprac. Barbara Brus-Malinowska, Bolesław Nawrocki, Muzeum Narodowe w Warszawie, Warszawa 1994, s. 11 (wzmiankowany w kalendarium jako "Dzieci piwnicy")
Mela Muter 1876-1967. Retrospektiv-Ausstellung, katalog wystawy, Galerie Gmurzynska w Kolonii, Köln 1967, s. nlb. (13, il.), nr kat. 23 (jako "Kellerkinder")
Mela Muter, katalog wystawy, Galerie Jean-Claude Bellier w Paryżu, Paris 1966, s. nlb., nr kat. 2 (jako "Deux fillettes")
Mela Muter. Bilder, Aquarelle, Zeichnungen, katalog wystawy, Galerie Gmurzyńska w Kolonii, Köln 1965, s. nlb. (14), nr kat. 17 (jako "Zwei Mädchen")
J. Rollin, Mela Muter, peintre de l'amour de vivre, "Peuples Amis. Revue de l'Amitié Franco-Polonaise" 1955, nr 55, s. 18 (il.)
Biogram
Urodziła się w żydowskiej rodzinie kupieckiej w Warszawie jako Maria Melania Klingsland. W 1899 roku wyszła za mąż za pisarza i działacza socjalistycznego Michała Mutermilcha. Z tego związku przyszedł na świat jej jedyny syn, Andrzej. Już pod koniec XIX stulecia uczęszczała do Prywatnej Szkoły Malarstwa i Rysunku Miłosza Kotarbińskiego. W 1901 cała rodzina wyjechała do Paryża, gdzie Muter otworzyła własną pracownię i kontynuowała naukę w Académie de la Grande Chaumiere i Académie Colarossi. Do wybuchu I wojny światowej artystka intensywnie malowała, brała udział w licznych wystawach i podróżowała, szczególnie chętnie do Bretanii, a także do Hiszpanii. Nawiązała także romans z Leopoldem Staffem. Wojnę spędziła właśnie na północy Francji. Po jej zakończeniu powróciła do Paryża. W późniejszym czasie towarzyszyła synowi chorującemu na gruźlicę kości podczas pobytów w sanatoriach, gdzie poznała Raymonda Lefebvre’a, z którym połączyło ją silne uczucie. Koniec drugiej dekady XX wieku to traumatyczne dla Muter wydarzenia – rozwód z mężem oraz śmierć kochanka.
Okres międzywojenny to czas największego rozwoju jej kariery. Muter stała się wówczas wziętą portrecistką tworzącą na zamówienia artystów, pisarzy, polityków i paryskiej arystokracji. Na początku lat 20. uległa na krótki moment wpływom kubizmu, po raz pierwszy wyjechała na Lazurowe Wybrzeże, przeszła na katolicyzm i przeżyła niespodziewaną śmierć syna. Malowała nie tylko portrety, ale także pejzaże i martwe natury. Stworzyła własny, oryginalny styl, operując charakterystyczną, impastową fakturą i właściwą sobie ekspresyjną stylistyką. Podczas II wojny światowej ukrywała się na południu Francji, początkowo w Villeneuve-les-Avignon, a następnie już w samym Awinionie. Z tego czasu pochodzą liczne krajobrazy i symboliczne sceny religijne rozgrywające się na tle doliny Rodanu. Po powrocie do Paryża Muter stopniowo zaczęła popadać w zapomnienie. Jej spuścizna została na nowo odkryta w latach 60. przez Linę i Bolesława Nawrockich, a spopularyzowana przez głośne wystawy w kolońskiej Galerie Gmurzyńska, a także dzięki prezentacji w warszawskim Muzeum Narodowym w 1994 roku.
