Wymiary: 24 x 22 cm
sygnowany i datowany p.d.: 'Wlastimil Hofman | 1923'
Biogram
Urodził się w Karlinie (obecnie dzielnica Pragi), w polsko-czeskiej rodzinie, która w 1889 roku przeprowadziła się do Krakowa. W latach 1895-1899 studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem Floriana Cynka, Józefa Unierzyskiego i Jana Stanisławskiego. Największy wpływ wywarła na niego jednak twórczość jego mistrza, Jacka Malczewskiego. Pod jego skrzydłami Hofman wykształcił charakterystyczny dla siebie, przepojony symbolizmem język form. Od 1899 do 1901 przebywał w paryskiej Académie des Beaux-Arts, gdzie kształcił się w pracowni akademika Jeana Léona Gérômea. Od 1902 roku regularnie wystawiał swoje prace. W czasie I wojny światowej przebywał w Pradze, gdzie poznał swoją przyszłą żonę, Adę. W 1919 para wyjeżdża do Paryża. W kolejnym roku bierze ślub i osiedla się w Krakowie, gdzie na ulicy Spadzistej (obecnie Wlastimila Hofmana) buduje swój dom i pracownię malarza. Okres międzywojenny to czas dynamicznego rozwoju artysty. Hofman dużo malował. Organizowane były liczne jego wystawy. Po wybuchu II wojny światowej, wraz z żoną udał się na emigrację do Palestyny, gdzie powstały liczne portrety i pejzaże. Pod koniec wojny Hofman został uwikłany w konflikt o charakterze politycznym i powrócił do kraju w 1946. W Krakowie jego sztuka nie spotkała się już z tak pozytywnym odbiorem publiczności. Słyszalne były także coraz bardziej negatywne głosy krytyki. Małżeństwo wyjechało zatem do Szklarskiej Poręby, gdzie osiedliło się w domu - pracowni zwanym Wlastimilówką. W swojej twórczości rozpiętej na kilka dekad Hofman pozostawał wierny tym samym ideałom. Należał m.in. do Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka", Grupy Zero, Grupy Pięciu oraz Secesji Wiedeńskiej.
