Abraham Neumann, ULICZKA

39,0 x 33,3cm - olej, tektura sygn. l.d.: A. Neuman
 

Abraham Neuman (Neumann) – malarz i grafik; w 1891 przyjechał do Warszawy i uczył się w Szkole Rysunkowej, utrzymując się z malowania portretów wg fotografii. W 1897 rozpoczął studia w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem Jacka Malczewskiego. W 1900 wyjechał do Paryża, uczył się w Académie Julian i kopiował obrazy w Luwrze. Zwiedził Holandię, Belgię, Anglię i Niemcy. Po powrocie do Krakowa w latach 1901-1902 kontynuował naukę w Akademii u Leona Wyczółkowskiego i Jana Stanisławskiego. Po studiach zamieszkał w Krakowie, skąd wyjeżdżał na plenery w Tatry. Później mieszkał też w Zakopanem, Nowym Targu i w Warszawie. W czasie I wojny światowej przebywał w Wiedniu. Około 1918 wyjechał na trzy lata do Stanów Zjednoczonych. Podróżował też po Francji, kilka lat spędził w Bretanii, był w Anglii, Holandii, Belgii, odwiedził Berlin, Wiedeń, Monachium, jeździł do Palestyny. W latach 1925-1927 wykładał w jerozolimskiej Szkole Sztuk Pięknych i Przemysły Artystycznego „Bazalel”. Swoje obrazy prezentował na wielu wystawach, m.in. w Krakowie, Warszawie, Łodzi, Drohobyczu i we Lwowie. Wystawiał też za granicą – w Paryżu, Wiedniu i w wielokrotnie w Niemczech. Malował przede wszystkim pejzaże z okolic podkrakowskich, z Tatr i Zakopanego, z Kazimierza, Warszawy, ze swych podróży po Francji (Bretania) i z Palestyny. Po 1911 malował także architekturę, martwe natury i wnętrza, a w latach dwudziestych portrety i kompozycje figuralne. Zajmował się grafiką. Od 1941 przebywał w krakowskim getcie; zginął podczas jego ewakuacji.