Brunon PODJASKI (1915-1988), „Inwazja potworów na Bukowiec”, 1972

olej, płótno, 36,5 x 50 cm,
sygn. p.d.: Br. Podjaski / 1972 r.
Na odwrocie drukowana nalepka: Keller Galerie / Marianne Kühn / Roteichenweg 5 / 5 Köln 80 (Dellbrück) / Telefon (0221) 68 83 38; drukowana nalepka: DESA Works of Modern Art. Foreign Trade Company / Al. Jerozolimskie 2 / 00-374 Warszawa – Poland, z tekstem maszynowym; stemple DESA z informacją o wywozie za granicę z lat 1974 i 1980. Nalepka z biografią artysty w języku niemieckim.
Prezentowany obraz o tytule "Monster-Invasion in Bucovice (!)" reprodukowany w: „Die Sammlung Marianne Kühn - Naive Kunst”, katalog Vestisches Museum Recklinghausen, 2003, il. MK 115, s. 259.

Malarz prymitywista, urodzony w Linowcu koło Stargardu Gdańskiego. Ukończył 5 klas szkoły podstawowej, kształcił się w zawodzie kaflarza, pracował jako ogrodnik w majątku ziemskim. Po otrzymaniu przydziału do 64 pułku 16 Dywizji Piechoty w Grudziądzu brał udział w walkach pod Bzurą. Wzięty do niewoli uciekł i powrócił do domu. W 1941 został wcielony do armii niemieckiej, walczył we Francji, został wysłany na front wschodni, zdezerterował i oddał się do niewoli radzieckiej. Prawdopodobnie w elektrowni w Zaporożu zaraził się gruźlicą płuc. W 1949 trafił do sanatorium Bukowiec w Kowarach, wyleczony pozostał tam i pracował jako ogrodnik, w tym czasie zaczął malować. W Kowarach spędził 30 lat. Tam też poznał i zaprzyjaźnił się z artystą Jerzym Gielniakiem, który w istotny sposób wpłynął na jego twórczość. Po śmierci Gielniaka w 1972 Podjaski namalował poruszającą serię obrazów, których tematem była śmierć. W 1977 przeniósł się do Lublina, gdzie w 1988 zmarł. Artysta początkowo malował obrazy w technice akwareli, z czasem zainteresował się technika olejną. Obrazy z okresu „bukowieckiego” uznawane są za najciekawsze w jego twórczym dorobku. Artysta brał udział w wystawach plastyki nieprofesjonalnej, w 1971 wrocławski WDK przygotował jego wystawę indywidualną, w 2007 w BWA w Jeleniej Górze miała miejsce wystawa „Brunon Podjaski”, a rok wcześniej taką wystawę zorganizowało Stowarzyszenie Miłośników Kowar.