Iga Święcicka (1967), Ampułki wzajemności, olej na płótnie, 115 x65 cm, 2023, oprawa: rama bukowa, woskowana
Informacje o dziele: Iga Święcicka (1967), Ampułki wzajemności, olej na płótnie, 115 x65 cm, 2023, oprawa: rama bukowa, woskowana, malarstwo olejne na płótnie, tył: sygnatura Iga Święcicka 2023. Obraz poza wybitnymi walorami estetycznymi ma kontekst konceptualny. Kontemplacyjny charakter przedstawienia wpisuje się w szeroki nurt malarstwa olejnego abstrakcji XX i XXI wieku. Zarówno wymiar estetyczny, jak artystyczny, w tym pieczołowitej techniki malarskiej, uzupełniony jest walorem kontemplacyjno-medytacyjnym, uspokojenia i relaksu poprzez kontakt z dziełem sztuki. Dzieło rozpoczyna nową serię obrazów artystki osadzonych w nurtach filozofii egzystencjalnej. Obiekt inwestycyjny z tendencją wzrostu. Aukcja jesienna Galerii Kościelak jest pierwszym publicznym pokazem tego dzieła.
Iga Święcicka (1967) malarka, doktor sztuki. Prowadzi także działalność kuratorską. Ukończyła studia w Instytucie Sztuk Pięknych na UJK w Kielcach. W 2009 roku uzyskała dyplom z malarstwa w pracowni prof. Urszuli Ślusarczyk oraz prof. Ewy Pełki. Autorka pojęć Forma Wewnętrzna oraz Forma Aktywna. Przewód doktorski realizowała pod kierunkiem prof. Ryszarda Ługowskiego w 2019 roku. Mieszka i tworzy w Warszawie. Współpracowała z Fundacją Pionowy Wymiar Kultury oraz UMK w Toruniu. Brała udział w konferencjach i panelach dyskusyjnych, m.in. w Międzynarodowej Konferencji Homo Spiritualis XX, XXI w. - Collegium Maius UMK Toruń. Autorka ponad 50 wystaw indywidualnych oraz zbiorowych w kraju i za granicą, m.in. we Francji, Włoszech, Argentynie, Kanadzie, USA, Ukrainie. Stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Artystka wpisuje się w nurt sztuki konceptualnej, buduje własne koncepcje teoretyczne i założenia ideowe. Jej strategia twórcza zakłada, że sztuka wynika z potrzeby wewnętrznej. Obrazy Igi Święcickiej są malarskim haiku, zwięzłym językiem informacji. Nie są wizją symbolu a raczej synonimami słów i pojęć. Punktem wyjścia jest kanon i rama, czyli najprostsze figury geometryczne. Autorka buduje przestrzeń w głąb, nazywając ją Formą Wewnętrzną, zaś pojęcie Forma Aktywna to dzieło, którego prymat zawarty jest w procesie. Malarstwo traktuje jak ekspresję poznania. Szukając tej właściwej formy, posługuje się własnym alfabetem kształtu i barwy, wyraża treści wypowiedziane wcześniej prozą. O swojej twórczości mówi: „recepturą dla mojej sztuki jest tradycja, klasyka formy, a przyprawą emocja”. Prace artystki znajdują się w muzealnych i prywatnych kolekcjach sztuki.
