Jacek Dyrzyński (1946), SOLARNY, Z CYKLU: INTERFERENCJE, (ŚREDNI 7), 2016 r.

akryl/płyta, listwy, bambus, 60 x 60 cm
sygnowany, datowany i opisany na odwrocie: Z SERII: INTERFERENCJE
(ŚREDNI 7) | PŁYTA | LISTWY | BAMBUS | AKRYL| SOLARNY| 60 X 60 cm |
JACEK DYRZYŃSKI | wskazówka montażowa | 2016

Interferencja oznacza wzajemne oddziaływanie na siebie elementów, na przykład wiązek światła czy fal. Jacek Dyrzyński nie ustaje w badaniu relacji form i barw. Przy pomocy misternie skonstruowanych obiektów zapoznaje odbiorców z mechanizmami iluzji optycznych. Więcej nawet, uświadamia, że to, co widzimy, nie zawsze jest tym, czym się wydaje, a ta refleksja wychodzi poza sferę uprawianej przez artystę abstrakcji. Linia koła, choć z daleka wydaje się ciągła, nie została wykreślona na jednej płaszczyźnie. Pionowe listwy podzielone zostały na różnej długości żółte i błękitne odcinki. Ich określony układ sprawia, że postrzegamy zarys okręgu jako jednolitą linię.
Według Johannesa Ittena, pedagoga Bauhausu i autora mistycyzującej teorii barw „żółć jest najświetlistszą ze wszystkich barw. [...] Żółć jest niczym gęstsza materialna biel. [...] Błękit jest zawsze zimny. [...] wygląda na »ciągnący ku sobie«, introwertyczny. [...] Błękit jest zawsze cienisty i w swej wielkiej wspaniałości skłania się ku mrokowi”. „Solarny” Dyrzyńskiego jest świetlisty i ciepły. Zdecydowanie nie poddaje się mrokowi, chociaż chłód błękitu jest tu potrzebny, gdyż znakomicie równoważy „temperaturę” całej kompozycji.