sygn. p.d.: T. Ociepka | 1968
na odwr. na płótnie śr.: Lwiątko, niżej: 2
Teofil Ociepka (Janów Śląski 1891 - Bydgoszcz 1978) był malarzem naiwnym, najwybitniejszym obok Nikifora przedstawicielem tej odmiany sztuki w Polsce. Ukończył szkołę powszechną, po czym w wieku 15 lat, po śmierci ojca, podjął pracę by utrzymać rodzinę. Do emerytury pracował w kopalni na Górnym Śląsku. Od dzieciństwa interesował się ludowymi klechdami i baśniami, a także teoriami okultystycznymi, z którymi zatknął się za pośrednictwem F. Hohmanna, niemieckiego wyznawcy idei różo-krzyżowców, z którym przez wiele lat utrzymywał kontakt. Pod wpływem tych zainteresowań wstąpił do gminy okultystycznej działającej w Janowie (dzielnica Katowic). Grupa, istniejąca od lat 30. do 60., złożona była głównie z górników, którzy poświęcali się poszukiwaniom metafizycznym i zgłębianiu nauk hermetycznych. Ideom tym Ociepka podporządkował także swoje malarstwo, rozwijające się w dwóch etapach. Początkowo, w latach 1927-1930, samodzielnie i z trudem uczył się warsztatu malarskiego, tworząc swe najlepsze dzieła. Podjął na nowo twórczość malarską po siedemnastoletniej przerwie, w 1947. Osiągnął wtedy sprawność w posługiwaniu się pędzlem i indywidualny styl. Miał charakterystyczny, drobiazgowy sposób obrazowania i własny zasób motywów, na który składały się wizerunki bestii i fantastycznych roślin w scenerii rajskich ogrodów. W miarę upływu lat jego malarstwo stawało się nieco manieryczne. Dzieje malarza i okultystycznej grupy z Janowa zainspirowały reżysera Lecha Majewskiego do nakręcenia filmu pt. „Angelus“ (2001).
