Wymiary: 73 x 97 cm
sygnowany monogramem l.d.: 'WT'
opisany autorsko na odwrociu, na krośnie malarskim nalepka wystawowa Muzeum Wielkopolskiego w Poznaniu oraz nalepka z opisem dzieła
Pochodzenie
własność artysty w Krakowie
kolekcja prywatna, Warszawa
Wystawiany
Wystawa retrospektywna Wacława Taranczewskiego, Muzeum Narodowe w Poznaniu, 1958
Wystawa zbiorowa Wacława Taranczewskiego, Muzeum Wielkopolskie, Poznań, listopad 1949
Wystawa prac malarskich i rysunków Wacława Taranczewskiego, Salon 35, Poznań, jesień 1936 (poz. 1)
Wystawa grupy "Pryzmat", Dom Plastyków, Kraków, zima 1934
Literatura
Joanna Pollakówna, Malarstwo polskie między wojnami 1918-1939, Warszawa 1982, poz. 125 (il.)
Zdzisław Kępiński, Wacław Taranczewski, katalog wystawy, Muzeum Narodowe w Poznaniu, Poznań 1958, poz. 4 (il.)
Wystawa zbiorowa Wacława Taranczewskiego, Muzeum Wielkopolskie, Poznań 1949, poz. 3
Biogram
Studiował w Szkole Sztuk Zdobniczych w Poznaniu i krakowskiej ASP w pracowniach F. Pautscha i F. S. Kowarskiego. Pod koniec lat 20-tych przeniósł się do Warszawy. Tu debiutował w 1932 r. na II Salonie IPS. Był członkiem grupy Pryzmat. Po wojnie przebywał w Poznaniu i w Krakowie, z którym związał się na stałe. Od młodości interesowała go abstrakcja; w czasie studiów w Krakowie miał kontakty z futurystami. Malował pejzaże, martwe natury, portrety, był także autorem polichromii (m. in. w kościołach Najświętszej Marii Panny i Św. Marcina w Poznaniu). W Paryżu wszedł w krąg koloryzmu, którego paletę barw utrzymywał w następnych latach swej twórczości, choć z mocnym ograniczeniem używanych barw. Kompozycje artysty odznaczały się sprowadzeniem figur, bądź przedmiotów do syntetycznego znaku, zachowując funkcję dekoracyjną obrazu.
