Pablo Picasso (1881-1973), Skromny posiłek, 1995

Grafika z 1995 roku, wydana przez SPADEM Paris, na papierze Arches.
Edycja limitowana 200 egzemplarzy. Każda grafika jest indywidualnie numerowana.
Napis ołówkiem l.d.: 102/200, p.d. faksymile „Picasso”
Tłoczony stempel Fundacji Picassa, ręcznie numerowana 102/200 (edycja limitowana)
Gruby papier francuski, na odwrocie opis typograficzny i hologram.
Wymiary: 36,5 x 44,5 cm, cały arkusz: 50 x 70 cm
Stan zachowania: bardzo dobry.
Proweniencja:
kolekcja prywatna, Austria

Praca obecnie prezentowana jest w Muzeum Albertina w Wiedniu (ostatnie zdjęcie) na wystawie od Moneta do Picassa.

Dzieła Picassa z Niebieskiego Okresu przedstawiają przede wszystkim ludzi znajdujących się na marginesie społeczeństwa: biednych, samotnych, cierpiących. Wydaje się, że odzwierciedlają sytuację finansową i emocjonalną Picassa w czasie, gdy nie zyskał on jeszcze uznania opinii publicznej. Przeniósł się do Paryża w 1904 roku i żył w najbardziej zubożałych warunkach na Montmartre, dzielnicy skrajnych grup społecznych. Wydłużone, wychudzone postacie o kanciastych kończynach i wynędzniałych twarzach są charakterystyczne dla tworzonych wówczas prac. Kluczowym dziełem tego okresu jest akwaforta Oszczędny posiłek z 1904 roku, imponujący zarówno pod względem technicznym, jak i artystycznym portret nieszczęsnej pary za butelką wina. Czarno-biały nadruk potęguje izolację i beznadziejność obu postaci.

Picasso również stale rozwijał swój styl w swoich pracach drukowanych. W latach 1919-1930 zajmował się litografią, potem w 1945 roku powrócił do tego medium , wyczerpując wszystkie jego możliwości. Udoskonalił środki wyrazu w zakresie warsztatu rzemieślniczego. Zamiast polegać na prostym rysunku liniowym z wcześniejszych lat, Picasso zaczął dążyć do bardziej malarskiego sznytu, osiągając efekt rysowania pędzlem poprzez nakładanie farby na większe obszary powierzchni. Dotyczy to zwłaszcza jego linorytów i akwatint. Jednocześnie czerpał z tradycyjnych form wyrazu, gdy za pomocą szpiczastej igły lub skrobaka drapał białe linie i obszary poza czarnym podłożem.