„W on czas usłyszał Herod, Tetrarcha, wieść o Jezusie. I rzekł sługom swoim, lenci jest Jan Chrzciciel; on to zmartwychwstał, i dla tego się cuda przezeń dzieję.

Albowiem Herod pojmawszy Jana, związał go był i wsadził do więzienia dla Herodyady, żony Filipa, brata swego. Bo mu Jan mówił: Nie godzić się jej mieć. Ale gdy go on chciał zabić, bał się ludu; albowiem go za Proroka mieli.

Gdy tedy obchodzono dzień narodzenia Herodowego, tańcowała córka Herodyady w pośrodku gości, i podobała się Herodowi. Zkąd pod przysięgę obiecał jej dać, czegobykolwiek żądała.

A ona przed tym będąc naprawiona od matki swojej, rzekła: Daj mi tu na misie głowę Jana Chrzciciela.

I zasmucił się król; ale dla przysięgi i dla społsiedzących kazał jej dać.

A posławszy kata, ściął Jana w więzieniu. I przyniesiono głowę jego na misie, i oddano dzieweczce, i odniosła ją matce swojej.

A przyszedłszy uczniowie jego, wzięli ciało i pogrzebali je, a szedłszy powiedzieli Jezusowi.

To usłyszawszy Jezus, ustąpił ztamtąd w łodzi na miejsce puste osobno, a usłyszawszy lud, szli za nim z miast pieszo.

Wyszedłszy tedy Jezus, ujrzał wielki lud, i użalił się ich, a uzdrawiał chore ich.”

Zaiste, piękne zadanie do obrazu a jak je wykonał Carlo Dolce, sami osądzić możecie. Głowa Świętego Jana tchnie spokojem, jaki panować musiał w duszy jego przy skonie, ufał bowiem w słowa mistrza swego Chrystusa, i chętnie za naukę jego gardło położył. W rysach córki Herodyady maluje się jakaś odraza, boleść, a zarazem i zadowolenie, że uczyniła już zadość zleceniu matki. Dość zatem szczęśliwie wywiązał się artysta z tego trudnego założenia; zdaje się nam tylko, że strój, za nadto nowoczesny, psuje cokolwiek złudzenie, a wskazuje, że Dolce nie miał właściwego pojęcia o rozpasanym dworze Heroda.

keyboard_arrow_up

CÓRKA HERODYADY

Centrum pomocy open_in_new